రియల్ ఫీస్టు

ఏమండోయ్
ఇవాళ మీకోసమొక సరికొత్త విందు
ఇదిగో పళ్ళెం నిండా వేడివేడి కవిత
అందుబాటుగా అధరువులివిగో
హల్వాలాంటి హైకూ, రుచికరమైన రూబయీ
కలుపుకోడానికి నానీ..ఇక లాగించండి

అదేమిటలా పెదవి విరిచేస్తున్నారు?
ఆగండాగండి..
ఫ్లేవరు సరిపోలేదా, ఓరెండు
ఫెంటోలు తగిలిస్తాగా! కూర్చోండి
ఇదిగో మీరడగకపోయినా
ఘుమఘుమలాడే ఘజలొకటి మీకు స్పెషల్
మొహమేమిటలా పెట్టేరు?
నంజుకోడానికోనాలుగు
నానోలు వడ్డిస్తాలెండి
ఇంకేం కావాలండీ? ఓహో
గార్నిషింగ్ మిస్సింగా?
ఇదో..పైన జల్లుతున్నాగా
కరకరలాడేందుకు కార్టూన్లు!

భలేవారే, అలా అసంతృప్తిగా వెళ్ళిపోతారేం?
పోతే పోయేరు ఏదైనా చెప్పిపొండి
చెప్పేంతగా ఏమీ లేదంటారా?
అంతా ఆరగించేసి
అలా లోలోపలే బ్రేవ్ మనిపించేసుకోక
ఒక్క లైకైనా కొట్టిపోవచ్చుగా!

ఆగి..వెనుతిరిగారు శ్రీవారు!!
ఆశగా చూసా..
"చూడూ, కావాలంటే..
నీ ఫేసు చూపించు ఎంతసేపైనా చూస్తా
నీ ఫేస్బుక్కు మాత్రం ఇంకెప్పుడూ చూపించకు"

రాయబారి 

 

నాకు తానూ
తనకి నేనూ

నీకన్నా దూరం..

ఇలా
మా ఇద్దరికీ కనిపిస్తూ
అలా
వెన్నెల నవ్వులు కురిపిస్తూ
మాపై నువ్వు చల్లేది
చల్లదనమని అనుకోకు

మాలో
తాపాగ్నిని రేపిన పాపానికి
ప్రాయశ్చిత్తం..
నువ్వు మాకు రాయబారి అవడమే

ఈ కంటి చూపు ఆ కంటి దాకా
ఆ గుండె బాధ ఈ గుండె దాకా
చేర్చి కూర్చే బాధ్యత నీదే !

 

దృశ్యం 

నువుకనపడని నా ప్రపంచం శూన్యమనీ

నువు నిండి వున్న మనసు తప్ప

నాలో మిగిలిందంతా వ్యర్ధమనీ

నీకూ నాకూ మధ్య అవధులనంతమనీ

మరుజన్మ తప్ప నినుచేరే మార్గం

ఇపుడిక మరి లేదనీ

ఇన్నాళ్ళూ అనుకున్నా..

కానీ..

ఆనాటి దుఖంలో

గుండె అగ్నిపర్వతంలా మండి

ఆసెగలో

మది అద్దం పగిలి తునాతునకలై ఎగిరి

తనలోని నిన్ను

ప్రకృతిలోని ప్రతి అణువునా చేర్చిందని

నా చూపు పడిన ప్రతి చోటా..

మట్టిలో, మొక్కలో, వికసించే మొగ్గలో

గగనంలో, గాలిలో, వర్షించే మేఘంలో

రాళ్ళలో, రంగుల్లో, ఎగిరే విహంగంలో

చంద్రుడిలో సూర్యుడిలో ఎదురయ్యే ప్రతిమనిషిలో

..పరావర్తనమై

నాక్కనిపిస్తున్నది నువ్వేనని

ఇన్నాళ్ళకు తెలుసుకున్నా!